Εστιασμένο, ανάγλυφο, φουτουριστικό, περιστασιακά ανόητο, περιστασιακά συναισθηματικό και ωμό, το "The Pleasure Principle" δείχνει τον Gary Numan να κάνει ένα από τα πιο περίεργα, αλλά με συνέπεια ανταποδοτικά άλμπουμ στα τέλη της δεκαετίας του '70, και ένα που εξακολουθεί να είναι τόσο διασκεδαστικό σήμερα όσο ήταν τότε. Αυτό εξακολουθεί να κατατάσσεται ως ένα από τα καλύτερα new wave άλμπουμ όλων των εποχών και ένα που βοήθησε να ωθήσει το είδος σε πολύ υψηλότερα πρότυπα.
 Αρχείο κάτω από: New Wave, Synth Pop/Ετικέτα: Beggars Banquet/Έτος αρχικής κυκλοφορίας: 1979